Eigenschappen van metaalmaterialen
De eigenschappen van metaalmaterialen bepalen de omvang van de toepassing van het materiaal en de rationaliteit van de toepassing ervan.De eigenschappen van metaalmaterialen zijn voornamelijk verdeeld in vier aspecten, namelijk: mechanische eigenschappen, chemische eigenschappen, fysische eigenschappen en proceseigenschappen.
Eén.Mechanische eigenschappen
het concept van stress.De kracht per eenheid binnen een object wordt stress genoemd.De stress die door externe kracht wordt veroorzaakt, wordt werkdruk genoemd, en de stress die in het object zonder externe kracht wordt uitgebalanceerd, wordt interne stress genoemd (zoals structurele stress, thermische stress, restspanning na het einde van het proces...).
prop 12288;- 12288; (2) Mechanische eigenschappen.Wanneer metalen onder bepaalde temperatuuromstandigheden aan externe krachten (ladingen) worden onderworpen, wordt hun vermogen om vervorming en breuk te weerstaan de mechanische eigenschappen van metaalmaterialen genoemd (ook wel mechanische eigenschappen genoemd).Er zijn vele vormen van belasting die metalen materialen dragen.Het kan statische belasting of dynamische belasting zijn, met inbegrip van trekspanning, comprimerende spanning, buigspanning, afschuiving, torsiestress, wrijving, trillingen, en impacts enz., zodat de belangrijkste indicatoren voor het meten van de mechanische eigenschappen van metaalmaterialen als volgt zijn:
1.1.Sterkte
Dit is een karakterisering van het maximale vermogen van een materiaal om vervorming en schade te weerstaan onder de werking van externe krachten, die kan worden verdeeld in treksterkte limiet (afbijt 963;b), buiglimiet (buigkracht), comprimeringslimiet (963;bb), comprimeringssterkte limiet (compressor;) enz. Omdat metalen materialen een bepaalde regel hebben om te volgen van vervorming tot mislukkingbij de werking van de externe kracht wordt de trektest gewoonlijk gebruikt voor de meting, d.w.z. het metaalmateriaal wordt gemaakt in een monster van een bepaalde specificatie en wordt uitgerekt op een trektestmachine tot de test Als het monster breekt, zijn de belangrijkste gemeten sterkindicatoren:
(1) Strenggrens: de maximale belasting die een materiaal kan weerstaan aan breuk onder invloed van de externe kracht, verwijst in het algemeen naar de trekkrachtlimiet onder trekkracht, uitgedrukt in pijler 963b, zoals de maximumsterkte die overeenkomt met het hoogste punt b van de trektestkromme;een gemeenschappelijke eenheid Het is megapascals (MPa) en de conversie relatie is: 1MPa=1N/m2=(9.8)-1kgf/mm2 of 1kgf/mm2=9.8MPa.
(2) Grenswaarde van de opbrengst: Wanneer de externe kracht van een metaalmateriaalmonster de elastische grens van het materiaal overschrijdt, hoewel de belasting niet langer toeneemt, ondergaat het monster nog steeds een duidelijke plastische vervorming.Dit fenomeen heet "geven", dat wil zeggen, het materiaal draagt de externe kracht tot op zekere hoogte.De vervorming is niet langer evenredig aan de externe kracht en veroorzaakt duidelijke plastische vervorming.De spanning bij het afgeven wordt de opbrengstlimiet genoemd, uitgedrukt in 963s;s, en het punt S dat overeenkomt met de trektestcurve wordt het rendementspunt genoemd.Voor materialen met een hoge plasticiteit verschijnt een duidelijk rendementspunt op de trekcurve, terwijl er voor materialen met een lage plasticiteit geen duidelijk rendementspunt is, zodat het moeilijk is de rendementsgrens te vinden op basis van de externe kracht van het rendementspunt.Daarom wordt bij de trektest de belasting waarbij de gaugelengte op het monster door 0.2% plastische vervorming wordt gekenmerkt als de voorwaardelijke rendementslimiet, uitgedrukt door punt 9630.2.De opbrengstlimietindex kan als ontwerpbasis worden gebruikt om te eisen dat onderdelen tijdens het werk geen duidelijke plastische vervorming veroorzaken.Voor sommige belangrijke onderdelen wordt echter ook de opbrengstverhouding (d.w.z. 963s//963b) als klein beschouwd om zijn veiligheid en betrouwbaarheid te verbeteren, maar de gebruikssnelheid van de materialen is op dit moment ook laag.
— een elastische begrenzing: het vermogen van een materiaal om te vervormen onder invloed van een externe kracht, maar het vermogen om zijn oorspronkelijke vorm na het verwijderen van de externe kracht te herstellen, wordt elasticiteit genoemd.De maximale belasting die een metaalmateriaal in staat is elastische vervorming te handhaven, is de elastische limiet, die overeenkomt met het punt e in de trektestkromme, uitgedrukt in punt 963e, en de eenheid is megapascals (MPa): vlakken; e=Pe/Fo wher&351;101;Pe is bij het handhaven van de elasticiteit De maximale externe kracht (of de belasting bij de maximale elastische vervorming van het materiaal).
4) Elastische modulus: dit is de verhouding van de stress 963; tot de stam 948; de vervorming van de eenheid die overeenkomt met de stress) van het materiaal binnen het elastische limietbereik, uitgedrukt door E, in megapascals (MPa): E=948;De elastische modulus is een index die de rigiditeit van metaalmaterialen weerspiegelt (het vermogen van metaalmaterialen om elastische vervorming te weerstaan wanneer ze aan kracht worden onderworpen, wordt stijfheid genoemd).